De ontwikkelingen in Nederland en Europa zijn in pakweg een halve eeuw snel gegaan. Misschien wel te snel. Dat maakt een maatschappij ontvankelijk voor angst en achterdocht. Figuren als het Haagse gemeenteraadslid Khoulani van de Partij van de Eenheid verheerlijken ISIS. En een volksmenner die roept dat 'moslims het gevaar zelve zijn' draagt ook niet bij aan het kubayah-gehalte van de samenleving. Ondanks de opkomst van extreemrechts is het Nieuwe Nederland een feit. In alle lagen van de maatschappij zijn mensen actief van wie de wortels elders liggen. In de politiek, bij de politie, in het leger, als komediant, schrijver of atleet, als schoonmaker, bouwvakker of tomatenplukker. We zijn er, we blijven en we praten mee. Dat geldt ook voor de discussies die worden gevoerd over zorg, Zwarte Piet of hoe je het best tulpen kunt kweken. Dat heet volwaardig burgerschap.
Na 10 jaar tegen een tweekampenbeleid aan te hebben gekeken, gevoed door de politiek en sommige media, is het genoeg geweest. Wat fatsoen precies inhoudt laat ik in het midden, maar elkaar diskwalificeren op basis van afkomst, geloof of geaardheid is in elk geval geen fatsoen. Dit land heeft behoefte aan een overkoepelend concept waarmee iedereen zich kan vereenzelvigen. En dat zal vast niet het koningshuis zijn, noch een specifieke religie en zeker niet onze etniciteit. Maar laat het dan in elk geval onze Grondwet zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten