Een leven zonder de vrijheid om jezelf uit te drukken is als de dood, een levend graf. En om die reden is de vrijheid van expressie een onneembare vesting voor iedere terrorist. De terreuraanslag op het satirische blad Charlie Hebdo is niet anders te omschrijven als inhumaan, walgelijk en laf. Bedacht en uitgevoerd door misselijkmakende terroristen. Moorden om een cartoon is bespottelijk. Hoe leeg, miezerig en klein zijn individuen die zich schuldig maken aan een dergelijke daad. Desalniettemin hebben deze terroristen bereikt wat zij nastreven, namelijk een diepere ontwrichting van Europa. Vele figuren van een bedenkelijk niveau spreken inmiddels van oorlog en een naderende revolutie. Natuurlijk verwachten mensen van dat allooi wel, dat anderen zo een oorlog voor hen gaan uitvechten. De onderbuik roert zich en de opportunisten in ons midden staan gretig klaar om daar gebruik van te maken.
Onbetamelijkheid versus moord
De dierbaarheid die moslims toekennen aan de profeet Mohammed (vzmh) is te vergelijken met de liefde die Charlie Hebdo voelt voor een onbegrensbare vrijheid van meningsuiting. In 2006 was Charlie Hebdo een van de tijdschriften die de spotprenten van de profeet Mohammed (vzmh), opnieuw publiceerden. Veel cartoons van Charlie gaan over grenzen heen van het betamelijke. Maar onbetamelijkheid is nietszeggend in het licht van moord. Dat slaat iedere vorm van discussie dood, letterlijk. Debatteren, agenderen, actie voeren en gebruik maken van andere middelen die een democratische rechtstaat ter beschikking stelt, daar hebben terroristen geen boodschap aan. Vandaar dat een land na een terroristische aanslag, maar op een manier kan reageren om haar burgers te beschermen, meedogenloos.
Je suis Charlie
De solidariteitsbeweging je suis Charlie is een teken dat de rijen zich sluiten. Daarentegen is er ook een groep, die zich afzet met de frase je ne suis pas Charlie. Zij veroordelen de aanslag, maar scharen zich niet achter de cartoons. Een houding die door sommigen insensitive genoemd wordt (dat waren de cartoons ook). Anderen gaan verder en noemen de uitspraak radicaal en zelfs fundamentalistisch. Waarom? Mensen kunnen onpasselijk worden van de aanslag en het veroordelen, zonder te impliceren dat zij achter de cartoons van Charlie Hebdo staan. Het is een houding niet alleen gebaseerd op emotie, maar vooral op common sense. Veroordelen van geweld kan best zonder jezelf indirect te beledigen.
Selectieve verontwaardiging
Laten we eerlijk zijn. Er was geen massale solidariteit waar te nemen toen er in Zweden drie aanslagen achter elkaar plaats vonden op moskeeën. De NOS bracht het nieuws als ‘brand breekt uit in Moskee’ in plaats voor wat het was, een aanslag. Een aanslag op een Moskee is dat soms minder erg? Toen PVV-aanhangers een oproep deden tot soortgelijk geweld in Nederland, werd er nauwelijks aandacht aan besteed. Laat staan dat er massaal afschuw over werd uitgesproken. Hoe zit het met de honderden onschuldige slachtoffers die Westerse dronestrikes wereldwijd maken, waar blijven de bordjes? En tijdens de laatste slachting in Gaza waar kinderen en vrouwen links en rechts stierven, geen enkel emotioneel betoog van onze politici. Waar waren Rutte, Asscher en Aboutaleb toen?
Vrijheid van meningsuiting
Teken een cartoon over een Jood en je wordt onmiddellijk kaltgestellt, teken een cartoon over een moslim en dat valt onder de vrijheid van meningsuiting. De Arabisch-Europese Liga werd veroordeeld wegens een cartoon over de slachtoffers van Auschwitz, maar de zaak tegen cartoonist en islamcriticus Gregorius Nekschot (pseudoniem) werd geseponeerd. Stigmatiseer en demoniseer op structurele wijze religieuze of etnische minderheden en dat valt binnen het kader van de wet, plaatst een ambtenaar een onwelvallige tweet dan wordt degene direct geschorst. De consequentheid is ver te zoeken.
Blame Game
Uiteraard barsten de bekende discussies nu weer los. Het geweld is puur Islamitisch, niet Islamitisch, Moslims moeten zich wel of juist niet distantiëren, de democratie en Islam zijn onverenigbaar of zijn wel te verenigen. Deze discussies hebben inmiddels een hoog verzadigheidsgehalte. De Westboro Baptist Church, Army of God en de IRA staan niet representatief voor het Christendom en christenen hoeven zich niet te distantiëren van deze groeperingen. Terrorisme is niet representatief voor de Islam en moslims hoeven zich niet (verplicht) te distantiëren van terreurgroepen. Zo simpel is het.
De 42-jarige politieagent Ahmed Marabe doodgeschoten tijdens de aanslag in Parijs was een moslim. Ook Lassana Bathily,een man die zes mensen het leven heeft gered gedurende de aanslag is Moslim. Zoals de broer van Ahmed Marabe het verwoorde "Gekken hebben geen bepaalde kleur of religie". Het zijn namelijk gestoorde individuen. De Islam is een religie die bestaat uit 1,7 miljard mensen, en de algehele meerderheid bestaat uit vredelievende mensen met dezelfde wensen en dromen als ieder ander.
We kunnen het constant hebben over een clash between civilizations. Echter, de realiteit is dat er miljoenen moslims zijn in Europa. Het merendeel is geboren en getogen op dit continent. En zij gaan nergens heen. Discussies over hoe moslims verschillen van andere bevolkingsgroepen ten spijt. Belangrijker dan dergelijke discussies is om niet toe te geven aan datgene wat terrorisme nastreeft. Zij willen verdeeldheid, landelijke angstpsychoses en een spiraal van geweld creëren. Willen wij elkaar daadwerkelijk op de straten bestrijden en vrezen voor de veiligheid van onze kinderen en ouders? Klinkt dat vergezocht. Bestudeer de geschiedenis, want het zou geen unicum zijn. Nederlandse moslima's worden momenteel in ons land aangevallen en dat is meer dan zorgwekkend. Het doet een persoon vrezen voor het ergste.
Mijn gedachten gaan uit naar de nabestaanden van de slachtoffers in Parijs net als dat zij uitgingen naar de nabestaanden van de slachting in Gaza. Consequentheid in een notendop.
Voorbeeld Allochtoon
http://nourdinetighadouini.com/
http://about.me/nourdine
https://www.facebook.com/ntighadouini
https://twitter.com/nourdinetigha
woensdag 21 januari 2015
Democratie is meer dan de helft plus één
Zwarte Piet is overgebleven symboliek uit het koloniale tijdperk. Het is een karikatuur van de zwarte Afrikaan, bezien vanuit de tijdgeest van de slavernij. In het buitenland is het een voldongen feit dat het sinterklaasfeest als zodanig niet deugt. Maar velen in Nederland willen dat niet erkennen. De weerstand in de maatschappij om het feest aan te passen komt echter niet voort uit liefde voor het kinderfeest, zoals sommigen beweren. Het maakt kinderen namelijk niet uit welke kleur Piet heeft. De aversie tegen verandering komt voort uit de gedachte: 'Wij Nederlanders bepalen!' De grimmige sfeer rond deze maatschappelijke discussie staat dan ook niet op zichzelf. De discussie etaleert enkel datgene wat onderhuids altijd aanwezig is. Er is namelijk een breed gedragen weerzin tegen nieuwe Nederlanders die gebruikmaken van hun grondrechten.
Nederland van weleer
Een gedeelte van dit land leeft nog steeds in de veronderstelling dat we leven in het Nederland van de jaren vijftig. In hun belevenis is de eerste migrant zojuist per boot gearriveerd. De migrant moet daarom dankbaar zijn, de meerderheid naar de mond praten, is te gast en moet vooral niet te eigenzinnig zijn.
De migrant is niet van hier en de democratie is niet aan hem besteed, aldus de pro-Piet'ers cum suis. Het is een mentaliteit die als katalysator dient voor de verharding en verruwing in een maatschappij waarin afkomst allesomvattend is geworden. Deze neerbuigende houding werkt alleen maar averechts. Er is namelijk een zelfbewuste derde en vierde generatie nieuwe Nederlanders opgestaan (niet te vergelijken met de variant excuus-allochtoon). Zij hebben meer verstand van wat de democratische rechtsstaat behelst dan het team rot-op-naar-je-eigen-land'ers , Telegraaf- volk en PVV-lui en leggen daarnaast steeds vaker de vinger op de zere plek. Figuren als Rachid el Ghazoui, Quinsy Gario en Nourdin El Ouali.
Zo noemde El Ouali, fractievoorzitter van Nida, 'Zwarte Piet een erfenis van een achterlijke tijd en een achterlijke cultuur'. Een gedurfde uitspraak, ondanks het gegeven dat nieuwe Nederlanders constant op dergelijke wijze aangesproken worden. Van links tot rechts binnen het politieke spectrum doen politici immers uitspraken als 'Marokkaanse jongeren hebben een etnisch monopolie op straatoverlast', 'Marokkanen die niet willen deugen, moeten vernederd worden' en 'Willen jullie minder, minder, minder Marokkanen?' Ook satire is tegenwoordig verworden van een middel om op humoristische wijze maatschappelijke kritiek te uiten tot een instrument waarmee je discriminatoire uitspraken kunt doen.
De uitspraak van El Ouali blijft gedurfd. Een nieuwe Nederlander die zich op zo'n manier uitlaat loopt het risico om geframed te worden als een onruststoker, extremist of persoon met een eigen agenda. Zoals nu ook gebeurt met de anti-Zwarte Pietbeweging. Maar deze generatie denkt in termen als 'je maintiendrai' en deinst er niet voor terug veranderingen af te dwingen met de middelen die een democratie ter beschikking stelt. Zoals de vrijheid van meningsuiting, het recht om te demonstreren en het kunnen agenderen van maatschappelijke onderwerpen.
Essentie
De essentie van de democratische rechtsstaat is niet dat de meerderheid beslist. Dat is hoe men tot besluitvorming komt. In een democratische rechtsstaat hebben ook minderheden inspraak. In casu is de uitspraak 'De meerderheid is voor het behouden van Zwarte Piet' dus een drog-reden. Het lijkt een plausibele uitlating, maar het is geen democratische gedachte. Er is een minderheid (die overigens niet alleen bestaat uit nieuwe Nederlanders), die stelt dat er een discriminerend effect uitgaat van Zwarte Piet.
Het stereotype figuur heeft op zijn minst de schijn tegen, vandaar dat andersoortige Pieten onlangs hun intrede hebben gemaakt. Het besef is er wel degelijk. En de verwachting is dat deze ontwikkeling zich geleidelijk, maar gestaag voort zal zetten. Culturen zijn veranderlijk en tradities kun je aanpassen. Het sinterklaasfeest is hierop geen uitzondering.
Tweespalt
De ophef en tweespalt in de maatschappij naar aanleiding van de Zwarte Piet-discussie is ongekend. De pis loopt langs de enkels van ouderen in verzorgingstehuizen, de AOW-leeftijd blijft stijgen, de kwaliteit van het onderwijs is tanende, onze regeringsleiders krijgen de waarheid omtrent MH17 niet boven water. Dat wordt allemaal gedwee geaccepteerd, maar ter bescherming van Zwarte Piet staat de ene helft van de bevolking het andere gedeelte naar het leven. Met het team 'Dit land is ons land' voorop in de strijd. Men is zo bevreesd geraakt de Nederlandse identiteit te verliezen, zo bang voor nieuwe Nederlanders, zo angstig voor het tempo waarin dit land veranderd is, dat de gedachte om Nederland en zijn identiteit opnieuw vorm te geven, niet eens is opgekomen. Angst verlamt. Nederland, ooit progressief en vooruitstrevend, is nu kleinzerig, angstig en verscheurd geraakt om de kleur van Piet.
Toekomst
Het is belangrijk om weer naar elkaar te luisteren om elkaar te begrijpen, elkaar te benaderen op basis van gelijkwaardigheid. Alleen zo kan dit land als eenheid verder. In een gezonde maatschappij is de oorspronkelijke afkomst, het electorale gewin, de commercie of eigen achterban secundair. In zo'n maatschappij heeft men het welzijn van de gehele maatschappij als doel.
De Volkskrant
http://nourdinetighadouini.com/
http://about.me/nourdine
https://www.facebook.com/ntighadouini
https://twitter.com/nourdinetigha
Nederland van weleer
Een gedeelte van dit land leeft nog steeds in de veronderstelling dat we leven in het Nederland van de jaren vijftig. In hun belevenis is de eerste migrant zojuist per boot gearriveerd. De migrant moet daarom dankbaar zijn, de meerderheid naar de mond praten, is te gast en moet vooral niet te eigenzinnig zijn.
De migrant is niet van hier en de democratie is niet aan hem besteed, aldus de pro-Piet'ers cum suis. Het is een mentaliteit die als katalysator dient voor de verharding en verruwing in een maatschappij waarin afkomst allesomvattend is geworden. Deze neerbuigende houding werkt alleen maar averechts. Er is namelijk een zelfbewuste derde en vierde generatie nieuwe Nederlanders opgestaan (niet te vergelijken met de variant excuus-allochtoon). Zij hebben meer verstand van wat de democratische rechtsstaat behelst dan het team rot-op-naar-je-eigen-land'ers , Telegraaf- volk en PVV-lui en leggen daarnaast steeds vaker de vinger op de zere plek. Figuren als Rachid el Ghazoui, Quinsy Gario en Nourdin El Ouali.
Zo noemde El Ouali, fractievoorzitter van Nida, 'Zwarte Piet een erfenis van een achterlijke tijd en een achterlijke cultuur'. Een gedurfde uitspraak, ondanks het gegeven dat nieuwe Nederlanders constant op dergelijke wijze aangesproken worden. Van links tot rechts binnen het politieke spectrum doen politici immers uitspraken als 'Marokkaanse jongeren hebben een etnisch monopolie op straatoverlast', 'Marokkanen die niet willen deugen, moeten vernederd worden' en 'Willen jullie minder, minder, minder Marokkanen?' Ook satire is tegenwoordig verworden van een middel om op humoristische wijze maatschappelijke kritiek te uiten tot een instrument waarmee je discriminatoire uitspraken kunt doen.
De uitspraak van El Ouali blijft gedurfd. Een nieuwe Nederlander die zich op zo'n manier uitlaat loopt het risico om geframed te worden als een onruststoker, extremist of persoon met een eigen agenda. Zoals nu ook gebeurt met de anti-Zwarte Pietbeweging. Maar deze generatie denkt in termen als 'je maintiendrai' en deinst er niet voor terug veranderingen af te dwingen met de middelen die een democratie ter beschikking stelt. Zoals de vrijheid van meningsuiting, het recht om te demonstreren en het kunnen agenderen van maatschappelijke onderwerpen.
Essentie
De essentie van de democratische rechtsstaat is niet dat de meerderheid beslist. Dat is hoe men tot besluitvorming komt. In een democratische rechtsstaat hebben ook minderheden inspraak. In casu is de uitspraak 'De meerderheid is voor het behouden van Zwarte Piet' dus een drog-reden. Het lijkt een plausibele uitlating, maar het is geen democratische gedachte. Er is een minderheid (die overigens niet alleen bestaat uit nieuwe Nederlanders), die stelt dat er een discriminerend effect uitgaat van Zwarte Piet.
Het stereotype figuur heeft op zijn minst de schijn tegen, vandaar dat andersoortige Pieten onlangs hun intrede hebben gemaakt. Het besef is er wel degelijk. En de verwachting is dat deze ontwikkeling zich geleidelijk, maar gestaag voort zal zetten. Culturen zijn veranderlijk en tradities kun je aanpassen. Het sinterklaasfeest is hierop geen uitzondering.
Tweespalt
De ophef en tweespalt in de maatschappij naar aanleiding van de Zwarte Piet-discussie is ongekend. De pis loopt langs de enkels van ouderen in verzorgingstehuizen, de AOW-leeftijd blijft stijgen, de kwaliteit van het onderwijs is tanende, onze regeringsleiders krijgen de waarheid omtrent MH17 niet boven water. Dat wordt allemaal gedwee geaccepteerd, maar ter bescherming van Zwarte Piet staat de ene helft van de bevolking het andere gedeelte naar het leven. Met het team 'Dit land is ons land' voorop in de strijd. Men is zo bevreesd geraakt de Nederlandse identiteit te verliezen, zo bang voor nieuwe Nederlanders, zo angstig voor het tempo waarin dit land veranderd is, dat de gedachte om Nederland en zijn identiteit opnieuw vorm te geven, niet eens is opgekomen. Angst verlamt. Nederland, ooit progressief en vooruitstrevend, is nu kleinzerig, angstig en verscheurd geraakt om de kleur van Piet.
Toekomst
Het is belangrijk om weer naar elkaar te luisteren om elkaar te begrijpen, elkaar te benaderen op basis van gelijkwaardigheid. Alleen zo kan dit land als eenheid verder. In een gezonde maatschappij is de oorspronkelijke afkomst, het electorale gewin, de commercie of eigen achterban secundair. In zo'n maatschappij heeft men het welzijn van de gehele maatschappij als doel.
De Volkskrant
http://nourdinetighadouini.com/
http://about.me/nourdine
https://www.facebook.com/ntighadouini
https://twitter.com/nourdinetigha
Alleen de dieren op de verpakking hebben een ‘diervriendelijk’ leven gehad
Ik bevond mij eens met enkele collega’s in een megastal. Ik herinner mij zeugen liggend in stalen constructies en de talloze zogende biggen. Mijn oog viel destijds al vrij snel op een aantal biggetjes die roerloos in de hoek lagen, maar nog wel in leven waren, ‘dat hoorde erbij’. De vee-industrie is een abjecte industrie, zij produceert met de hoogst mogelijke efficiëntie tegen de laagste kosten dierlijke producten. Plofkip, plofvarken, plofkoe en dat allemaal voor een killoknaller. Het enige dier dat een diervriendelijk leven heeft kunnen leiden is het dier dat op de verpakking prijkt. En dat dier liep waarschijnlijk rond op een duurzame boerderij.
Onderzoeken naar dierenwelzijn
De universiteit van Wageningen voerde recent enkele onderzoeken uit waaruit bleek dat 74% van de zeugen maagafwijkingen heeft, 64% van de vleeskuikens heeft brandwonden aan de voetzolen; 20% aan de hakken en 6,5% ook op de borst. Uit een ander rapport van Dier&Recht/Varkens in Nood bleek dat boeren in de Pluimveehouderij, Varkenshouderij en Rundveehouderij jaarlijks minimaal 2,7 miljard keer de dierenwelzijnswetten overtreden. De Wet Dieren stelt dat dieren een intrinsieke waarde hebben, dit impliceert dat zij waarde hebben los van het gebruikersnut voor de mens. Dat is mooi (en zou evident moeten zijn), maar dierenwelzijn in de vee-industrie, is dat überhaupt wel mogelijk?
Dierenwelzijn in de vee-industrie niets meer dan een illusie
De Nederlandse vee-industrie produceert jaarlijks meer dan 560 miljoen dieren. Een varken in een megastal zal nooit het daglicht zien, staarten worden onverdoofd geknipt, hoorns van koeien worden weggebrand en kampen daarnaast veelal met pootproblemen, een kuiken is na zes weken zelfs zo zwaar dat de poten het begeven.
Er breken ook met regelmaat ziekten uit waardoor er massaal geruimd moet worden. Zo hebben we al de Q-koorts, vogelgriep, varkenspest en gekkekoeienziekte gehad. Schaalvergroting om internationaal te kunnen concurreren, enkel de NVWA-inspecteurs kunnen mede door de alsmaar toenemende schaalvergroting hun werk niet goed meer verrichten. Het erkennen van de Intrinsieke waarde van dieren is belangrijk geweest. Echter dierenwelzijn in een sector, gedreven door winstbejag is een moeilijke zo niet onmogelijke combinatie.
Duurzame veehouderij
De Nederlandse vee-industrie is verwikkeld in een concurrentieslag met landen zoals Thailand en Brazilië waar grond en arbeid goedkoper zijn. Schaalvergroting biedt economisch bezien op de korte termijn soelaas, maar op de lange termijn is het een verloren strijd. De kansen liggen in specialisatie op het gebied van kwaliteit en dierenwelzijn. Zo vinden bijvoorbeeld ook, wetenschappers en economen.
Alternatieven die de vee-industrie gedeeltelijk kunnen vervangen zijn de scharrelvleeshouderij en de biologische landbouw. De dieren die gehouden worden voor scharrelvlees hebben een beter leven dan de dieren in de vee-industrie. Zij krijgen stro en hebben een uitloop naar buiten. Ook is het gebruik van hormonen en antibiotica verboden. Wat een positief effect heeft op de volksgezondheid. Immers in de vee-industrie wordt er massaal gebruikt gemaakt van antibiotica om ziekten bij dieren te voorkomen, hierdoor kunnen consumenten resistent raken tegen antibiotica, wat voor een hoop ellende zorgt bij een ziekenhuisbezoek.
De biologische landbouw voldoet aan de eisen die te vinden zijn in de Europese Verordeningen op het gebied van milieu, natuur en landschap, het welzijn van dieren en productiemethoden. En zo zijn er diverse andere mogelijkheden voor de vee-industrie. Maar dan moet de wil er wel zijn.
Iemand vertelde mij eens ‘indien je het karakter van een ander wil beoordelen let dan goed op de manier, waarop degene omgaat met dieren’. Wat zegt diezelfde uitspraak over de vee-industrie en onze huidige maatschappij?
Nourdine Tighadouini
Onderzoeken naar dierenwelzijn
De universiteit van Wageningen voerde recent enkele onderzoeken uit waaruit bleek dat 74% van de zeugen maagafwijkingen heeft, 64% van de vleeskuikens heeft brandwonden aan de voetzolen; 20% aan de hakken en 6,5% ook op de borst. Uit een ander rapport van Dier&Recht/Varkens in Nood bleek dat boeren in de Pluimveehouderij, Varkenshouderij en Rundveehouderij jaarlijks minimaal 2,7 miljard keer de dierenwelzijnswetten overtreden. De Wet Dieren stelt dat dieren een intrinsieke waarde hebben, dit impliceert dat zij waarde hebben los van het gebruikersnut voor de mens. Dat is mooi (en zou evident moeten zijn), maar dierenwelzijn in de vee-industrie, is dat überhaupt wel mogelijk?
Dierenwelzijn in de vee-industrie niets meer dan een illusie
De Nederlandse vee-industrie produceert jaarlijks meer dan 560 miljoen dieren. Een varken in een megastal zal nooit het daglicht zien, staarten worden onverdoofd geknipt, hoorns van koeien worden weggebrand en kampen daarnaast veelal met pootproblemen, een kuiken is na zes weken zelfs zo zwaar dat de poten het begeven.
Er breken ook met regelmaat ziekten uit waardoor er massaal geruimd moet worden. Zo hebben we al de Q-koorts, vogelgriep, varkenspest en gekkekoeienziekte gehad. Schaalvergroting om internationaal te kunnen concurreren, enkel de NVWA-inspecteurs kunnen mede door de alsmaar toenemende schaalvergroting hun werk niet goed meer verrichten. Het erkennen van de Intrinsieke waarde van dieren is belangrijk geweest. Echter dierenwelzijn in een sector, gedreven door winstbejag is een moeilijke zo niet onmogelijke combinatie.
Duurzame veehouderij
De Nederlandse vee-industrie is verwikkeld in een concurrentieslag met landen zoals Thailand en Brazilië waar grond en arbeid goedkoper zijn. Schaalvergroting biedt economisch bezien op de korte termijn soelaas, maar op de lange termijn is het een verloren strijd. De kansen liggen in specialisatie op het gebied van kwaliteit en dierenwelzijn. Zo vinden bijvoorbeeld ook, wetenschappers en economen.
Alternatieven die de vee-industrie gedeeltelijk kunnen vervangen zijn de scharrelvleeshouderij en de biologische landbouw. De dieren die gehouden worden voor scharrelvlees hebben een beter leven dan de dieren in de vee-industrie. Zij krijgen stro en hebben een uitloop naar buiten. Ook is het gebruik van hormonen en antibiotica verboden. Wat een positief effect heeft op de volksgezondheid. Immers in de vee-industrie wordt er massaal gebruikt gemaakt van antibiotica om ziekten bij dieren te voorkomen, hierdoor kunnen consumenten resistent raken tegen antibiotica, wat voor een hoop ellende zorgt bij een ziekenhuisbezoek.
De biologische landbouw voldoet aan de eisen die te vinden zijn in de Europese Verordeningen op het gebied van milieu, natuur en landschap, het welzijn van dieren en productiemethoden. En zo zijn er diverse andere mogelijkheden voor de vee-industrie. Maar dan moet de wil er wel zijn.
Iemand vertelde mij eens ‘indien je het karakter van een ander wil beoordelen let dan goed op de manier, waarop degene omgaat met dieren’. Wat zegt diezelfde uitspraak over de vee-industrie en onze huidige maatschappij?
Nourdine Tighadouini
Onzinnigheid
Wereldwijd spreken Islamitische organisaties en moslims zich uit tegen IS. De lijst van Islamitische organisaties die zich inmiddels hebben uitgesproken is ellenlang. En ook de gemiddelde moslim ageert. Zij doen dit op Twitter, Facebook, door te demonstreren, te bloggen of artikelen te schrijven. Zo zijn er talloze videoclips op YouTube, waarin met afschuw of spot door moslims wordt gereageerd. Het meest recente voorbeeld van ‘afstand nemen’? De Turkse islamgeleerde Gülen veroordeelde in diverse Nederlandse kranten de daden van IS. Desalniettemin blijft de ‘roep’ van sommige Nederlandse columnisten, opiniemakers en politici ‘Moslim distantieert uzelf’. Het is en blijft een aantrekkelijke oneliner.
Als Marokkaanse Moslim moet je onderwijl al afstand nemen van Jodenhaat, homohaat, criminaliteit, vrouwenonderdrukking en nu dus ook van IS. De lijst met zaken waarvan men afstand moet nemen groeit gestaag. Nederland een individualistisch land? Tenzij moslim, want dan behoort men tot een collectief. Dat zoiets als een absolute homogene moslimgemeenschap niet bestaat, schijnt er niet toe te doen. ‘Collectief aansprakelijk’! Dat is de teneur in het maatschappelijke debat.
Maar we vragen politiek linksgeoriënteerde personen niet om zich te distantiëren van Volkert van den Graaf, Christenen worden niet gelijkgeschakeld met de Ku Klux Klan, iemand die lid is van de VVD hoeft zich niet te verantwoorden voor massamoordenaar Anders Breivik. Waarom? Er is namelijk een verschil tussen weldenkende mensen en gewelddadige radicalen. De spastische manier waarop er gedebatteerd wordt over moslims is al geruime tijd absurd te noemen. Niet te spreken over de verplichting om je uit te spreken, dat raakt helemaal kant noch wal.
Het Parool
Als Marokkaanse Moslim moet je onderwijl al afstand nemen van Jodenhaat, homohaat, criminaliteit, vrouwenonderdrukking en nu dus ook van IS. De lijst met zaken waarvan men afstand moet nemen groeit gestaag. Nederland een individualistisch land? Tenzij moslim, want dan behoort men tot een collectief. Dat zoiets als een absolute homogene moslimgemeenschap niet bestaat, schijnt er niet toe te doen. ‘Collectief aansprakelijk’! Dat is de teneur in het maatschappelijke debat.
Maar we vragen politiek linksgeoriënteerde personen niet om zich te distantiëren van Volkert van den Graaf, Christenen worden niet gelijkgeschakeld met de Ku Klux Klan, iemand die lid is van de VVD hoeft zich niet te verantwoorden voor massamoordenaar Anders Breivik. Waarom? Er is namelijk een verschil tussen weldenkende mensen en gewelddadige radicalen. De spastische manier waarop er gedebatteerd wordt over moslims is al geruime tijd absurd te noemen. Niet te spreken over de verplichting om je uit te spreken, dat raakt helemaal kant noch wal.
Het Parool
Abonneren op:
Posts (Atom)