Een leven zonder de vrijheid om jezelf uit te drukken is als de dood, een levend graf. En om die reden is de vrijheid van expressie een onneembare vesting voor iedere terrorist. De terreuraanslag op het satirische blad Charlie Hebdo is niet anders te omschrijven als inhumaan, walgelijk en laf. Bedacht en uitgevoerd door misselijkmakende terroristen. Moorden om een cartoon is bespottelijk. Hoe leeg, miezerig en klein zijn individuen die zich schuldig maken aan een dergelijke daad. Desalniettemin hebben deze terroristen bereikt wat zij nastreven, namelijk een diepere ontwrichting van Europa. Vele figuren van een bedenkelijk niveau spreken inmiddels van oorlog en een naderende revolutie. Natuurlijk verwachten mensen van dat allooi wel, dat anderen zo een oorlog voor hen gaan uitvechten. De onderbuik roert zich en de opportunisten in ons midden staan gretig klaar om daar gebruik van te maken.
Onbetamelijkheid versus moord
De dierbaarheid die moslims toekennen aan de profeet Mohammed (vzmh) is te vergelijken met de liefde die Charlie Hebdo voelt voor een onbegrensbare vrijheid van meningsuiting. In 2006 was Charlie Hebdo een van de tijdschriften die de spotprenten van de profeet Mohammed (vzmh), opnieuw publiceerden. Veel cartoons van Charlie gaan over grenzen heen van het betamelijke. Maar onbetamelijkheid is nietszeggend in het licht van moord. Dat slaat iedere vorm van discussie dood, letterlijk. Debatteren, agenderen, actie voeren en gebruik maken van andere middelen die een democratische rechtstaat ter beschikking stelt, daar hebben terroristen geen boodschap aan. Vandaar dat een land na een terroristische aanslag, maar op een manier kan reageren om haar burgers te beschermen, meedogenloos.
Je suis Charlie
De solidariteitsbeweging je suis Charlie is een teken dat de rijen zich sluiten. Daarentegen is er ook een groep, die zich afzet met de frase je ne suis pas Charlie. Zij veroordelen de aanslag, maar scharen zich niet achter de cartoons. Een houding die door sommigen insensitive genoemd wordt (dat waren de cartoons ook). Anderen gaan verder en noemen de uitspraak radicaal en zelfs fundamentalistisch. Waarom? Mensen kunnen onpasselijk worden van de aanslag en het veroordelen, zonder te impliceren dat zij achter de cartoons van Charlie Hebdo staan. Het is een houding niet alleen gebaseerd op emotie, maar vooral op common sense. Veroordelen van geweld kan best zonder jezelf indirect te beledigen.
Selectieve verontwaardiging
Laten we eerlijk zijn. Er was geen massale solidariteit waar te nemen toen er in Zweden drie aanslagen achter elkaar plaats vonden op moskeeën. De NOS bracht het nieuws als ‘brand breekt uit in Moskee’ in plaats voor wat het was, een aanslag. Een aanslag op een Moskee is dat soms minder erg? Toen PVV-aanhangers een oproep deden tot soortgelijk geweld in Nederland, werd er nauwelijks aandacht aan besteed. Laat staan dat er massaal afschuw over werd uitgesproken. Hoe zit het met de honderden onschuldige slachtoffers die Westerse dronestrikes wereldwijd maken, waar blijven de bordjes? En tijdens de laatste slachting in Gaza waar kinderen en vrouwen links en rechts stierven, geen enkel emotioneel betoog van onze politici. Waar waren Rutte, Asscher en Aboutaleb toen?
Vrijheid van meningsuiting
Teken een cartoon over een Jood en je wordt onmiddellijk kaltgestellt, teken een cartoon over een moslim en dat valt onder de vrijheid van meningsuiting. De Arabisch-Europese Liga werd veroordeeld wegens een cartoon over de slachtoffers van Auschwitz, maar de zaak tegen cartoonist en islamcriticus Gregorius Nekschot (pseudoniem) werd geseponeerd. Stigmatiseer en demoniseer op structurele wijze religieuze of etnische minderheden en dat valt binnen het kader van de wet, plaatst een ambtenaar een onwelvallige tweet dan wordt degene direct geschorst. De consequentheid is ver te zoeken.
Blame Game
Uiteraard barsten de bekende discussies nu weer los. Het geweld is puur Islamitisch, niet Islamitisch, Moslims moeten zich wel of juist niet distantiëren, de democratie en Islam zijn onverenigbaar of zijn wel te verenigen. Deze discussies hebben inmiddels een hoog verzadigheidsgehalte. De Westboro Baptist Church, Army of God en de IRA staan niet representatief voor het Christendom en christenen hoeven zich niet te distantiëren van deze groeperingen. Terrorisme is niet representatief voor de Islam en moslims hoeven zich niet (verplicht) te distantiëren van terreurgroepen. Zo simpel is het.
De 42-jarige politieagent Ahmed Marabe doodgeschoten tijdens de aanslag in Parijs was een moslim. Ook Lassana Bathily,een man die zes mensen het leven heeft gered gedurende de aanslag is Moslim. Zoals de broer van Ahmed Marabe het verwoorde "Gekken hebben geen bepaalde kleur of religie". Het zijn namelijk gestoorde individuen. De Islam is een religie die bestaat uit 1,7 miljard mensen, en de algehele meerderheid bestaat uit vredelievende mensen met dezelfde wensen en dromen als ieder ander.
We kunnen het constant hebben over een clash between civilizations. Echter, de realiteit is dat er miljoenen moslims zijn in Europa. Het merendeel is geboren en getogen op dit continent. En zij gaan nergens heen. Discussies over hoe moslims verschillen van andere bevolkingsgroepen ten spijt. Belangrijker dan dergelijke discussies is om niet toe te geven aan datgene wat terrorisme nastreeft. Zij willen verdeeldheid, landelijke angstpsychoses en een spiraal van geweld creëren. Willen wij elkaar daadwerkelijk op de straten bestrijden en vrezen voor de veiligheid van onze kinderen en ouders? Klinkt dat vergezocht. Bestudeer de geschiedenis, want het zou geen unicum zijn. Nederlandse moslima's worden momenteel in ons land aangevallen en dat is meer dan zorgwekkend. Het doet een persoon vrezen voor het ergste.
Mijn gedachten gaan uit naar de nabestaanden van de slachtoffers in Parijs net als dat zij uitgingen naar de nabestaanden van de slachting in Gaza. Consequentheid in een notendop.
Voorbeeld Allochtoon
http://nourdinetighadouini.com/
http://about.me/nourdine
https://www.facebook.com/ntighadouini
https://twitter.com/nourdinetigha
Geen opmerkingen:
Een reactie posten