Open brief: Timmermans, van u verwachten we meer

Beste Frans, zijne excellentie,

Als minister van Buitenlandse Zaken bent u verantwoordelijk voor het Nederlandse buitenlandbeleid. Vandaar dat ik u specifiek aanschrijf. Vele Nederlanders waaronder ik zelf ervaren uw stellingname en uitspraken inzake de Gazastrook als een schertsvertoning en bovendien als ministerieel onwaardig. U spreekt weliswaar namens de regering, maar dat ontslaat u niet van uw verantwoordelijkheid. De meeste weerzin jegens uw stellingname komt nog voort uit het feit, dat juist van u als kenner van het internationale recht mag worden verwacht dat u de diverse VN-resoluties meeneemt in uw afweging aangaande het conflict tussen de Israëliërs en Palestijnen.

Een aanzienlijk deel van de Nederlandse bevolking verwacht van u geen politiek correct antwoord dan wel een reactie die men in Israël beoordeelt als plezant. Neen. Men verwacht dat u in de meest strengste bewoordingen mogelijk Israël veroordeelt en daarnaast dat u zich op Europees niveau hard gaat maken voor sancties t.a.v. een land dat nauwelijks te onderscheiden is van het voormalige apartheidsregime in Zuid-Afrika. Uw meest recente uitspraken aangaande deze kwestie ervaar ik dan ook als politiek gekonkel van de bovenste plank.

De Israëlische staat is in den beginne gesticht door het Palestijnse volk van huis en haard te verdrijven. Een onomstotelijk en vaststaand feit. De nazaten van de mensen die toen verdreven zijn wonen tot op de dag van vandaag in vluchtelingenkampen verspreid over, Libanon, Syrië, Jordanië, de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. Velen waaronder u zelf gaan daar misschien graag aan voorbij. Ik en de Pro-Palestijnse demonstranten van 12 juli jongstleden wensen daar niet aan voorbij te gaan.

In de zogenoemde ‘bezette gebieden’ fungeert Israël al decennia lang als een bezettingsmacht. Israël controleert de luchtruimte, de grenzen en het water, 46 procent van de Palestijnse kinderen lijdt aan acute bloedarmoede en maar liefst 70 procent van de bevolking kampt met een gebrek aan voedsel. Een bewuste strategie van een land, dat zich maar al te graag de enige democratie in het Midden-Oosten noemt.

Israël negeert zoals u ook weet tientallen VN-resoluties zoals resolutie 194 ‘het recht op terugkeer van de Palestijnse vluchtelingen’, resolutie 3236 ‘het zelfbeschikkingsrecht voor het Palestijnse volk’ alsmede Resolutie 242 ‘het terugtrekken van Israël uit de bezette gebieden zoals de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem’. Daarnaast tonen meerdere rapporten van de VN aan dat het Israëlisch leger zich stelselmatig schuldig maakt aan oorlogsmisdaden en mensenrechtenschendingen.

Dit in ogenschouw nemende en als reactie op het meest recente geweld in die regio spreekt u zich uit in de vervolgens uit in bewoordingen als ‘Uiteindelijk heeft Hamas baat bij een ‘disproportioneel ervaren optreden’ van Israël’. Hamas? Behoren de Palestijnse kinderen (waarvan sommige nog niet eens kunnen lopen) tot de beweging van Hamas? En de volledige Palestijnse gezinnen die uitgemoord worden, behoren zij dan ook al tot Hamas? Zo ja, welk voordeel hebben zij precies behaald. Ik wil u als laatst wijzen op VN resolutie 2649 deze resolutie stelt het volgende:

'Affirms the legitimacy of the struggle of peoples under colonial and alien domination recognized as being entitled to the right of self determination to restore to themselves that right by any means at their disposal'.

I rest my case.

Joop.nl
Voorbeeld-Allochtoon.nl
Nourdine Tighadouini Wordpress

Eén houvast voor tweekampenland

De ontwikkelingen in Nederland en Europa zijn in pakweg een halve eeuw snel gegaan. Misschien wel te snel. Dat maakt een maatschappij ontvankelijk voor angst en achterdocht. Figuren als het Haagse gemeenteraadslid Khoulani van de Partij van de Eenheid verheerlijken ISIS. En een volksmenner die roept dat 'moslims het gevaar zelve zijn' draagt ook niet bij aan het kubayah-gehalte van de samenleving. Ondanks de opkomst van extreemrechts is het Nieuwe Nederland een feit. In alle lagen van de maatschappij zijn mensen actief van wie de wortels elders liggen. In de politiek, bij de politie, in het leger, als komediant, schrijver of atleet, als schoonmaker, bouwvakker of tomatenplukker. We zijn er, we blijven en we praten mee. Dat geldt ook voor de discussies die worden gevoerd over zorg, Zwarte Piet of hoe je het best tulpen kunt kweken. Dat heet volwaardig burgerschap.

Na 10 jaar tegen een tweekampenbeleid aan te hebben gekeken, gevoed door de politiek en sommige media, is het genoeg geweest. Wat fatsoen precies inhoudt laat ik in het midden, maar elkaar diskwalificeren op basis van afkomst, geloof of geaardheid is in elk geval geen fatsoen. Dit land heeft behoefte aan een overkoepelend concept waarmee iedereen zich kan vereenzelvigen. En dat zal vast niet het koningshuis zijn, noch een specifieke religie en zeker niet onze etniciteit. Maar laat het dan in elk geval onze Grondwet zijn.

Algemeen Dagblad

Mooi op zijn Duits

Gezien de lange voetbalgeschiedenis van Nederland, weet ik zeker dat Nederland dit keer wel wereldkampioen gaat worden. En onze tegenstanders? Die krijgen allemaal een enkeltje naar huis. Behalve Brazilië, die is namelijk al thuis. Afijn u begrijpt wat ik bedoel.

Nederland is de uitvinder van het totaalvoetbal. Het voortdurend van positie wisselen, verdedigers die aanvallen en aanvallers die verdedigen, de tegenpartij overrompelen en 90 minuten lang dominant voetbal spelen. We speelden inderdaad fabelachtig in 1974, 1978 en ook in 1998. Nooit een WK gewonnen, maar wel excellent gevoetbald. Top! Analytici kwamen altijd superlatieven tekort om ons spel te beschrijven. De Prijzenkast is weliswaar leeg (uitgezonderd Europese titel in 1988), maar geroemd worden is afdoende. Toch? Bij nader inzien. Nee! 

Duitsland speelde door de historie heen afgrijselijk wedstrijden. Niet om aan te zien, maar wel altijd winnen, veelal door te scoren in de extra tijd van de extra tijd. Zij zijn daarmee, maar liefst drie keer wereldkampioen geworden. Het ironische? Duitsland speelt inmiddels al jaren oogstrelend voetbal en het Nederland elftal is afbraakvoetbal gaan spelen. En weet u wat? I Dont Care. Ik wil team Robben namelijk zien winnen, Depay wederom het winnende doelpunt zien maken, ditmaal graag tegen Duitsland in de finale! Om vervolgens te gaan dansen in Amsterdam en het Nederlands elftal te huldigen. Even om me heen kunnen kijken en zien dat Nederland één is. Die momenten zou ik voor altijd koesteren.

Hoe het Nederlands elftal de wereldcup wint maakt  mij geen zier uit. Na een halve eeuw prachtig voetbal verdienen wij die cup ook een keer. Dus Hup Depay, hup Robben, Hup Holland.  En de critici? Die mogen gerust in Duitsland gaan wonen, waar ze inmiddels het Hollandse complex 'mooi voetbal, altijd verliezen' eigen hebben gemaakt. Succes ermee.

Hier komen met die beker!

Frontaal Naakt